Kinderspel
Een zee met onrustige wateren.
Een wind die een spel speelt,als een woesteling.
Torenhoge golven proberen hem te slaan,wit als tanden schuimend woest om zijn daad.
Wolken gitzwart geven een brul,
regen en bliksemschicht,
als machtig ouder een kind bedaard word het spel teniet gedaan.
Een zee met rustige wateren.
Een wind die het streelt,
kabbelende golfjes genieten van zijn daad.
Wolken stralend wit rustig en bedaard,
genietend van de rust die nu is ontaard.
Reacties op dit gedicht
| guesses: | Zondag, maart 11, 2001 16:02 |
| ook dat gevoel ken ik, alleen slaan de golven nog steeds op me in, en voorlopig geen land in zicht | |
Over dit gedicht
| Auteur: hans | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 maart 2001 | ||
| Thema's: | ||