De tunnel
Ik loop nu door een tunnel
ik loop er al heel lang
soms sta ik stil
soms ren ik hard
maar ik ben altijd bang
Het is er koud en donker
er is ook maar één weg
ik voel een hand
een hand voor mij
waar ik mijn hand in leg
We lopen samen verder
totdat ik licht ontdek
ik word weer bang
en keer me om
want daar is toch mijn plek
Mijn lichaam moet weer wennen
aan licht en zonneschijn
ik ken nu kou
en duisternis
maar warmte, dat doet pijn
ik loop er al heel lang
soms sta ik stil
soms ren ik hard
maar ik ben altijd bang
Het is er koud en donker
er is ook maar één weg
ik voel een hand
een hand voor mij
waar ik mijn hand in leg
We lopen samen verder
totdat ik licht ontdek
ik word weer bang
en keer me om
want daar is toch mijn plek
Mijn lichaam moet weer wennen
aan licht en zonneschijn
ik ken nu kou
en duisternis
maar warmte, dat doet pijn
Reacties op dit gedicht
| iriske: | Dinsdag, januari 27, 2004 20:54 |
| zeer mooi gedicht, PeDeKa! Iris. |
|
| Lizz: | Donderdag, maart 08, 2001 19:25 |
| Ik geef je alle tijd die je nodig hebt, maar kom naar me toe. ik wil je altijd helpen. veel liefs en xx Lizz | |
| Monique: | Donderdag, maart 08, 2001 14:10 |
| Wat ongelooflijk goed omschreven. Ik ken dit gevoel zoooo goed. Wauw! Love U Liefs Monique |
|
Over dit gedicht
| Auteur: PeDeKa | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 maart 2001 | ||
| Thema's: | ||