Koolmeesjes
En dan, zo maar….
Toen mijn wil om te leven brak
zag ik ze, lettend op gevaar
inspecteerden ze alles, van bodem tot dak
‘t lijkt wel bouw- en woning toezicht
God, heeft U ze gestuurd?
Ja he? U heeft dat gezin gesticht
U heeft dat nest verhuurd…
U zorgt voor hun zomerhuis
helemaal nestklaar.
Zij kunnen zeggen: “thuis”,
God, U stuurde mij dat mezenpaar?
Wat wilt U me daarmee zeggen Heer?
Zij leven, maar ik dan God, mijn hart is dood
En toch, U dwingt me te zien, telkens weer
dat U leven schenkt, hoe groot ook mijn nood.
U bent het toch die mijn leven bouwt?
Maar Here, ik kom de inspectie zo niet door
De constructie is volledig fout…
Één en al gekraak wat ik hoor.
mijn fundamenten zijn ontwricht
onbewoonbaar verklaard
mijn vensters niet meer waterdicht
Uitgeleefd, vervallen, niets meer waard.
Wat bent U toch voor God?
U zorgt voor zulke nietige meesjes
Maar wat doet U aan mijn ellendig lot?
Ben ik niet net zo belangrijk als die beestjes?
In die vogeltjes komt mij de waarheid nader:
Als U zelfs die vogeltjes alles geeft
Waarom vertrouw ik dan niet op U, mijnVader,
Zonder U ben ik immers echt uitgeleefd?
Twee koolmeesjes laat U me zeggen
Dat U een belofte geeft van nieuw leven,
Wanneer leer ik nu eens me er bij neer te leggen
Dat U het beste weet wat U mij moet geven
Toen mijn wil om te leven brak
zag ik ze, lettend op gevaar
inspecteerden ze alles, van bodem tot dak
‘t lijkt wel bouw- en woning toezicht
God, heeft U ze gestuurd?
Ja he? U heeft dat gezin gesticht
U heeft dat nest verhuurd…
U zorgt voor hun zomerhuis
helemaal nestklaar.
Zij kunnen zeggen: “thuis”,
God, U stuurde mij dat mezenpaar?
Wat wilt U me daarmee zeggen Heer?
Zij leven, maar ik dan God, mijn hart is dood
En toch, U dwingt me te zien, telkens weer
dat U leven schenkt, hoe groot ook mijn nood.
U bent het toch die mijn leven bouwt?
Maar Here, ik kom de inspectie zo niet door
De constructie is volledig fout…
Één en al gekraak wat ik hoor.
mijn fundamenten zijn ontwricht
onbewoonbaar verklaard
mijn vensters niet meer waterdicht
Uitgeleefd, vervallen, niets meer waard.
Wat bent U toch voor God?
U zorgt voor zulke nietige meesjes
Maar wat doet U aan mijn ellendig lot?
Ben ik niet net zo belangrijk als die beestjes?
In die vogeltjes komt mij de waarheid nader:
Als U zelfs die vogeltjes alles geeft
Waarom vertrouw ik dan niet op U, mijnVader,
Zonder U ben ik immers echt uitgeleefd?
Twee koolmeesjes laat U me zeggen
Dat U een belofte geeft van nieuw leven,
Wanneer leer ik nu eens me er bij neer te leggen
Dat U het beste weet wat U mij moet geven
Reacties op dit gedicht
| jazzzz: | Zondag, oktober 26, 2003 13:01 |
| de natuur doet leven.. liefs, |
|
| M@ri@: | Zondag, oktober 26, 2003 11:46 |
| stel je open en laat zonder denken je goddelijke energie schenken warme groet *boselfje* |
|
| Huting: | Zondag, oktober 26, 2003 11:43 |
| Ik zag zojuist de mezen in mijn thuis en dan dit... Prachtig... ik wens je alle goeds Liefs, Doortje |
|
| *Shanti*: | Zondag, oktober 26, 2003 10:41 |
| Geef je echt over aan God, neem de tijd om te helen, het wordt absoluut weer goed. Prachtig gedicht! Namasté, Shanti |
|
| contrle-freak: | Zondag, oktober 26, 2003 00:25 |
| Bezorgdheid Ziet naar de vogelen des hemels; zij zaaien niet en maaien niet en brengen niet bijeen in schuren, en toch voedt Uw Hemelse Vader die; gaat gij ze niet verre te boven? Wie van u kan door bezorgd zijn één el aan zijn lengte toevoegen? Matteüs 6:26-27 Kijk naar de natuur (god), Bert... ;o)x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Dekker | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||