cyclus 6
cyclus: het spel van de cirkels
Kringloop
En zo sta je in het leven
middenin als een wonder.
Door mensen groter
bewonderd, geliefd.
Je leert vallen, opstaan,
tuimelen, opkrabbelen,
op je bek gaan, wonden likken,
torsen elkaar over en weer.
Leven het leven zoals
het zij en de mensen zijn,
gelijk jezelf of juist niet,
verwant of eenzaam weten.
Vechtende met jezelf
- want je moet jezelf
kunnen liefhebben -
wordt je mens, vol.
Om niet alles te zijn en
te weten, maar toch je
bestand te weten tegen
de zegeningen van seizoenen.
Vroeg of laat is het
leven in de tijd, over.
Je bent weg om te sluiten
de kring eens begonnen.
6 uit 7
/wil
© 1990-1992
Kringloop
En zo sta je in het leven
middenin als een wonder.
Door mensen groter
bewonderd, geliefd.
Je leert vallen, opstaan,
tuimelen, opkrabbelen,
op je bek gaan, wonden likken,
torsen elkaar over en weer.
Leven het leven zoals
het zij en de mensen zijn,
gelijk jezelf of juist niet,
verwant of eenzaam weten.
Vechtende met jezelf
- want je moet jezelf
kunnen liefhebben -
wordt je mens, vol.
Om niet alles te zijn en
te weten, maar toch je
bestand te weten tegen
de zegeningen van seizoenen.
Vroeg of laat is het
leven in de tijd, over.
Je bent weg om te sluiten
de kring eens begonnen.
6 uit 7
/wil
© 1990-1992
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: wileo | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||