Amicitia
Amicitia
Dwalend in het onzichtbare
reiken de aanrakingen
van blind vertrouwen
Het ongrijpbare
als het ware
tastbaar
Geleden lijden
wordt gedeeld
gedragen
Overdrachtelijke draden
vlechten gestaag
een onbreekbaar net
Onuitgesproken woorden
in oorverdovende stilte
immer gehoord
In het verborgene
golft het gezien worden
branding der troost
Wandelend op ’t levenspad
bloeien humor en acceptatie
wonderlijke beplanting
Onvoorwaardelijkheid
sleutel van veilig verbond
In nuances van emoties
Verankert de beklijving
Reacties op dit gedicht
| ~mica~: | Zondag, oktober 26, 2003 12:04 |
| hans: woorden zijn slechts woorden. prefereer gevoelswaarde in deze aqua: waarom zou je iets moeten zeggen? |
|
| Hans Winter: | Zondag, oktober 26, 2003 11:51 |
| soms komt er een woord zich aan je hechten, om de wijsheid of alleen om degene die het waagt zich daarin te zeggen. groetje, hans |
|
| aquaangel: | Zondag, oktober 26, 2003 11:46 |
| tja wat kan ik zeggen..... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: .mica | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||