Wouden vol leugens
Wouden vol leugens
de woorden op mijn lippen
worden weggeblazen door
de wind
een kreet uit de leegte
het hart
eens zo bemind
twee ogen als kolen
die vlammen mijn ziel
het doet zeer
grijp me vast aan het heden
doch onstabiel
val ik in diepte neer
verdwaal in wouden vol leugens
wie deed wat en waarom dat?
ik huil
wangen vol tranen
ik spreek in wit gewassen woorden
onontkoombaar graaf ik mijn eigen valkuil
Reacties op dit gedicht
| aquaangel: | Maandag, oktober 27, 2003 16:49 |
| dankje boudaatje... hoedje mag nu weer op ;) |
|
| aquaangel: | Maandag, oktober 27, 2003 16:48 |
| HI Anne, nee niet zo lang op deze site ik schrijf sinds ik op school kwam te zitten ;) Maar poezie/gedichten doe ik nog geen jaar.. thnx voor je reaktie |
|
| Boudaatje: | Zondag, oktober 26, 2003 23:01 |
| Hier zet ik mijn hoedje af... prachtig neergeschreven. liefs Boudaatje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: aquaangel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||