Een uur terug
De stille zon en de
fluisterende kou
laten me ontwaken
met
één gedachte.
Vandaag zie ik de tijd en zal hem iets vragen.
Hij zal zwijgen zoals hij is en zoals hij zal blijven.
De dienaar
en de dief
die ik wens en
verwens als hij mij vergeet
en niets teruggeeft.
Geven zal hij nooit want hij
gaat altijd verder
zonder de woorden
die hij voor mij achterlaat,
als ik vandaag een
uur
verander en bewaar omdat
hij het niet zal missen
deze argeloze
winter
die we samen zwijgend
weer
met
de ongeduldige duisternis
zullen
delen.
Reacties op dit gedicht
| lani: | Dinsdag, oktober 28, 2003 19:10 |
| zolang we je woorden maar niet moeten missen... x-x-x |
|
| MayadeBij: | Maandag, oktober 27, 2003 08:41 |
| Heerlijk! kus, | |
| Erna Muermans: | Zondag, oktober 26, 2003 19:12 |
| de tijd loopt zoals jouw pen door dit gedicht...in één trek... maar vannacht ...hey een uurke extra...dat we ook niet konden bewaren... prachtig liefs Erna |
|
Over dit gedicht
| Auteur: victor ruhlmann | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||