bladertapijt
Tergend langzaam betreed ik het tapijt
Knisperend verbrekend, met een gevoel van spijt,
De roden, vermengd met bruin en geel
Wondertjes op zich, zo prachtig veel
Langzaam buk ik om te voelen dat bed
In me op te nemen dat kleuren palet
’t Kan niet anders: God zelf heeft met een fijn penseel
schilderijtjes gecomponeerd van roden, bruinen en geel
Dank U God
Knisperend verbrekend, met een gevoel van spijt,
De roden, vermengd met bruin en geel
Wondertjes op zich, zo prachtig veel
Langzaam buk ik om te voelen dat bed
In me op te nemen dat kleuren palet
’t Kan niet anders: God zelf heeft met een fijn penseel
schilderijtjes gecomponeerd van roden, bruinen en geel
Dank U God
Reacties op dit gedicht
| levenslijn: | Dinsdag, oktober 28, 2003 16:06 |
| Jouw gedicht geeft een andere kijk op de herfst,..niet somber,...maar prachtig mooi! Iets om van te kunnen genieten. :) |
|
| M@ri@: | Dinsdag, oktober 28, 2003 04:24 |
| schitterbaar he die herfst die ons wordt gegeven net als jou gedichtje. warme groet *boselfje* |
|
| contrôle-freak: | Maandag, oktober 27, 2003 23:34 |
| En zo ist, Bert! ;o)x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Dekker | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||