maar laat me nooit meer dáár
maar laat me nooit meer dáár
zwevend in de on-eindigheid
van uiteenspattende kleurenexplosie
dans ik op windmuziek, in veiligheid
gedragen door doorschijnende libellen
bang voor de hand die ons wil grijpen
zijn wij als lucht, zeepbel van dromen
en nergens, overal te vinden
tot ook mijn tijd gekomen
dan adem mij, en maak me zichtbaar
in gezucht van winden
of in een liefdespijn
maar laat me nooit meer dáár
waar 'k niets kan zijn.
**********
sunset 27-10-2003
**********
Reacties op dit gedicht
| vinkje: | Dinsdag, oktober 28, 2003 15:15 |
| mooi. Liefs, | |
| kokkie: | Dinsdag, oktober 28, 2003 15:11 |
| heel mooi sunset...heerlijk weer mee te gaan in jouw gedachtenwereld liefs angela |
|
| chloe de bruyn: | Dinsdag, oktober 28, 2003 13:05 |
| Het is alweer heerlijk weer en leuke kleurtjes en libellen ,klinkt aangenaam,patty | |
| free: | Dinsdag, oktober 28, 2003 12:07 |
| prachtig! toch lijkt het alsof je een gedicht in twee'n hebt gehakt ik mis het voorspel....;) liefs free |
|
| Joris Tanghe: | Dinsdag, oktober 28, 2003 11:04 |
| Heel mooi, spreekt tot de verbeelding | |
| Erna Muermans: | Dinsdag, oktober 28, 2003 10:52 |
| dit is ook hoop kracht en liefde.... sterk neergezet liefs Erna |
|
| Sheena: | Dinsdag, oktober 28, 2003 09:53 |
| als een zuchtje zwoele zomerwind ;-) Sheen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 28 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||