vruchtwaterpunctie
Kan het zijn dat ik een traan,
laat om dit nog onbegonnen leven,
in mij,
dat zo kwetsbaar,
ontastbaar is,
maar er wel degelijk is,
in al zijn vormen,
al af.
Niemand mag mij dit afnemen,
niemand mag mijn verlangen,
naar dit kleine leven,
doen temperen,
niemand heeft het recht,
mij zo te kwetsen,
dit moet nie zijn,
het moet goed zijn,
mijn droom hoort werkelijkheid te worden..
Na al die jaren van hopen en verlangen,
is de tijd er klaar voor,
voor dit wonder.
Oh, god,
neem het mij niet af,
want dan stopt mijn leven voorgoed.
Ik hou van dit kleine wezentje,
zonder het te kennen,
zonder te weten,
op wie het zal lijken,
streel ik zacht over mijn buik,
noem ik het al mijn lieveling,
bemin ik het,
als mijn kind.
Laat mijn angst varen,
laat de uitslag,
van die dag,
een lach zijn,
voor jou en mij.
Reacties op dit gedicht
| margot: | Donderdag, oktober 30, 2003 00:17 |
| ik hoop voor jullie mee... liefs,margot |
|
| M@ri@: | Dinsdag, oktober 28, 2003 14:49 |
| sterkte en dikke knuf warme groet *boselfje* |
|
| aquaangel: | Dinsdag, oktober 28, 2003 13:23 |
| hoop doet leven.... ik hoop het voor je... | |
| free: | Dinsdag, oktober 28, 2003 12:49 |
| ....'k heb een kaarsje voor je aangestoken liefs free |
|
| Sheena: | Dinsdag, oktober 28, 2003 11:54 |
| kippevel ... meer woorden heb ik niet, meer woorden zijn er ook niet, behalve dan de herkenning van het gevoel. sterkte, Sheen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Fury | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 28 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||