Conservaat
Ergens moet het zijn
Aarde prevelend in geuren
Aarzelt niet bij wil en dank
Was ik nimmer ontevreden
Kan ik stilstaan in de tijd
Stem van stilte uit verleden
Geeft mij terug
Het doel en weten
Leert mij af van twijfel en van spijt
Woorden in een schreeuw verpletterd
Tijdgeest kruipt onder de huid
Verlangen naar de plek
omvattend
troon van eindig eeuwigheid
Reacties op dit gedicht
| kamerplant: | Vrijdag, december 19, 2003 17:22 |
| Ja, ik heb idd de neiging naar grootsheid, maar oubollige woordkeuze vond ik hier wel op z'n plek. | |
| Stompie: | Vrijdag, december 19, 2003 11:22 |
| Wat plechtstatig, met climax op de laatste regel. Het toont wel een verlangen naar vervulling en harmonie, maar de woordkeus is wat oubollig. Mik niet te hoog. Je bent geen boom maar een kamerplant. |
|
| zoete wijn: | Donderdag, november 27, 2003 20:40 |
| sterk metrum, dichter | |
| Amarena: | Woensdag, oktober 29, 2003 23:12 |
| practige zelfreflectie. Dat je maar geen kasplantje mag worden. Liefs, Amarena |
|
| Sheena: | Woensdag, oktober 29, 2003 17:06 |
| diep, o je wilt opbouwende kritiek ook :P, kom tie .. regels te ver uit elkaar, hoofdletters die hard storen aan het begin van iedere zin eruit, en u heeft hier een gedicht, wat wel uitstijgt boven de rest vandaag, in gevoel en taal. Sheena |
|
| MayadeBij: | Woensdag, oktober 29, 2003 15:24 |
| Whaaaahaha, mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: kamerplant | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 29 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||