Ons meisje
Wat zeiden ze ons nu?
Ze is dood ???
Neeen!!!
Dat kon niet, het mocht niet.
Als de wind naar haar thuis..
neen ze was niet dood,
maar ze was er heel erg aan toe.
Ons meisje, er erg aan toe?
Zo opeens,waarom?
Daar ligt ze nu,
Weerloos, alleen, en zo broos.
Maar ik laat je niet vallen.
Mijn vriendinnetje,
we gaan er zijn voor je.
x x x
Ze is dood ???
Neeen!!!
Dat kon niet, het mocht niet.
Als de wind naar haar thuis..
neen ze was niet dood,
maar ze was er heel erg aan toe.
Ons meisje, er erg aan toe?
Zo opeens,waarom?
Daar ligt ze nu,
Weerloos, alleen, en zo broos.
Maar ik laat je niet vallen.
Mijn vriendinnetje,
we gaan er zijn voor je.
x x x
Reacties op dit gedicht
| Leen Struelens: | Vrijdag, oktober 31, 2003 14:14 |
| Mooi geschreven! Heel veel sterkte!!! | |
| Oorlam: | Donderdag, oktober 30, 2003 17:07 |
| sterkte laura! aai, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: laura nicoli | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 30 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||