Verlaten grund.
Een stukje grond
gestenigd in het weiland
Een paardenbloem valt open
en verdort voor de morgen
De mistige dauw
geurt grasgroen
Een poëtisch gevangenschap
tussen vier pijnlijk
gespannen draden
Een bekrompen landschap
geselt het penseel
schilders verstoten
Ik ben de eenzame martelaar
waarin mijn ziel zich
zachtjes vleit in het groene dons
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Aristide | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 31 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||