Elk jaar opnieuw
Terug hetzelfde mooi opgezette toneelstuk

Eerst een verwelkoming
Dan praten over wat er gisteren was op TV
Om uiteindelijk toch weer uit te komen bij mijn magische vingers
Op mijn piano
En weer hebben ze iets om over op te scheppen
En ik wil het niet!!!

Dan komen de eerste steken onder water
‘k Lach ze eerst weg met een glimlach
wat later tegenspraak van mijnentwege
wat niet geduld wordt

Iedereen doet elkaar pijn
Door woorden die beter zwegen
Door blikken die beter blind zouden kunnen zijn
Door een soms ijzige koppige stilte

Waarom kunnen wij gewoon niet in stilte genieten
Van deze dag, waarop wij onze dierbaren herdenken
Één dag waarop we elkaar oprecht aanvaarden
Met ons verdriet
Waarom kunnen we er niet over babbelen
En moeten we elk tonen hoe we ervan af zien??????
En dan nog strijden om de meeste pijn??????

Maar ik doe niet meer mee
Ik laat men tranen rollen
Het eten smaakt mij niet meer
Ik vind het oneerlijk
Zijn dit mensen?????

Ondanks dit alles
Doen ze gewoon maar verder
Misschien begrijpen ze het zelfs niet
Waar zijn de mensen naartoe
Waarvan ik ooit dacht
Dat ze elkaar nooit zo zouden kwetsen????????????

Maar ik doe niet meer mee
Ik denk aan jou, opa…