Lieve Rudi..
We zijn al een paar weken samen..
Kei verliefd ben ik op jou..
In mijn dromen ben ik al met je gaan varen..
Echt je bent de enige van wie ik hou..
Maar ik heb al een paar dagen het gevoel..
Dat je niet meer om me geeft..
Weet je wat ik bedoel?
Dat je niet meer voor me leeft..
Ik wil niet lullig zijn..
Wil je ook geen verdriet doen..
Maar jij doet me nou wel pijn..
het klikken tussen ons al vanaf de eerste zoen..
Ik voel me bij jou zo fijn..
Maar het doet me pijn dat je nooit zegt..
Dat je van me houd.. of me mist..
Tenminste bijna nooit, in het echt..
Misschien ligt het wel aan mij..
Maar ik voel me er onzeker door..
En mider blij..
Ik wil kei graag nog verder met jou, samen oud!
Lekker lang van je genieten, bij je zijn..
Maar ben ik het wel van wie je houd?
Dat doet verdomme pijn..
Misschien zie ik het wel helemaal verkeerd..
Zeg please dat je wel van me houd..
Maar het is wel dat gene wat mij bezeerd..
En dat je misschien wel met me trouwd..
En zeg dat je me wilt zien..
Met me wilt lachen en zoenen keer op keer..
Dan vind ik het fijn misschien..
want ik weet het echt niet meer..