Een stille zondag...
Weer zo'n stille zondag gaat heen
waarop ik me zo alleen voel
o mensen genoeg,ze rennen rond
maar niemand die weet waar ik op doel
niemand om wat aan uit te leggen
eigenlijk niemand om iets tegen te zeggen
Niemand om aan te vragen
hoe ik nu weer verder moet
ik voel me alleen met al mijn twijfels
doe ik het eigenlijk zo wel goed?
proberen te leven zoals het hoort
zonder dat je er verder iemand mee stoort
Is er iemand die mij kan vertellen
wat ik met mijn leven bedoel
waarvoor ik eigenlijk ben geboren
wat is nou echt mijn levensdoel
wil die iemand dat mij dan nu zeggen
zodat ik mezelf niks meer uit hoef te leggen
Soms maakt zo'n stille zondag me moe
en zit ik somber te pijnzen
totdat ineens,mijn gezicht openbreekt
en ik in mijn eentje begin te grijnzen
want eindelijk hoor ik, luisterend naar mijn gevoel
een piepklein stemmetje, "jouw leven heeft een doel"