Alstublieft haat mij
Takjes kraken onder onze schoenen.
De duisternis heeft zijn intrede gedaan.
Frisse boslucht snuif ik diep in m’n longen.
Krekels hoor ik sjirpen in het struikgewas.
De hond snuffelt hier en daar aan wat bomen.
De riem houdt ik stevig in m’n hand.
Ondertussen praat ik met jou over allerhande zaken.
Zo nu en dan voel ik je handen langs de mijne glijden.
Je zachte zoetige geur dringt in mijn neus.
Ik ben verliefd op je en je weet het.
Zo graag, zou ik je een keer in m’n armen willen houden.
Zo graag, zou ik je een keer willen kussen.
Je accepteert me zoals ik ben, en je bent zelfs aardig tegen mij.
Wat ben je toch een sadist, scheld me uit voor gore flikker.
Sla me in elkaar, of negeer me.
Daar zou ik mee kunnen leven, maar wees alstublieft niet aardig.
Dit doet meer pijn dan een klap, dus wees niet aardig.
Ik houd van je en jij zorgt ervoor dat ik je niet kan haten.
Je zorgt ervoor dat ik ’s nachts niet kan slapen.
Alstublieft haat me, want dan pas kan ik je vergeten.
10 maart 2001
De duisternis heeft zijn intrede gedaan.
Frisse boslucht snuif ik diep in m’n longen.
Krekels hoor ik sjirpen in het struikgewas.
De hond snuffelt hier en daar aan wat bomen.
De riem houdt ik stevig in m’n hand.
Ondertussen praat ik met jou over allerhande zaken.
Zo nu en dan voel ik je handen langs de mijne glijden.
Je zachte zoetige geur dringt in mijn neus.
Ik ben verliefd op je en je weet het.
Zo graag, zou ik je een keer in m’n armen willen houden.
Zo graag, zou ik je een keer willen kussen.
Je accepteert me zoals ik ben, en je bent zelfs aardig tegen mij.
Wat ben je toch een sadist, scheld me uit voor gore flikker.
Sla me in elkaar, of negeer me.
Daar zou ik mee kunnen leven, maar wees alstublieft niet aardig.
Dit doet meer pijn dan een klap, dus wees niet aardig.
Ik houd van je en jij zorgt ervoor dat ik je niet kan haten.
Je zorgt ervoor dat ik ’s nachts niet kan slapen.
Alstublieft haat me, want dan pas kan ik je vergeten.
10 maart 2001
Reacties op dit gedicht
| catharina: | Zaterdag, maart 10, 2001 19:17 |
| ja ron ik begrijp je...hij kan de afstand scheppen waar je zelf de durf of wil niet voior hebt...een moeilijk dilemma hoor...ik hoop dat je er snel vrede mee krijgt...shiit want dit is moeilijk..onbeantwoorde liefde..op iemand zo mooi en zacht sterkte!!! cathje |
|
| arie: | Zaterdag, maart 10, 2001 16:33 |
| Het is zo als je zegt Ron. De pijn van het afgewezen worden is groter... Mooie openheid van je... arie |
|
| Ron: | Zaterdag, maart 10, 2001 15:45 |
| Tineke, Ik bedoel hiermee, dat ik het heerlijk vind om die jongen te mogen kennen en dat ik verliefd op hem ben, maar omdat ik 100% zeker ben dat hij niks met mij wil hebben (hij is hetero ik ben homo) is het zo moeilijk te accepteren dat ik nog verliefd ben op hem. En als hij mij zou haten, zou negeren, dan zou het voor mij makkelijker zijn om hem te vergeten en dat is het verhaal achter dit gedicht. En de andere bedankt voor hun reacties. Gegroet Ron de Leeuw |
|
| Toedel: | Zaterdag, maart 10, 2001 13:17 |
| Lieve Ron. Ik begrijp precies hoe je je voelt. het is zo moeilijk om niet meer van iemand te houden als diegene steeds aardig blijft doen... De hoop blijft toch... Liefs, Toedel |
|
| tineke: | Zaterdag, maart 10, 2001 12:50 |
| Lieve Ron. Een prachtig gedicht. Maar zit toch nog met een vraag. Als iemand jou aardig lief leuk vind kun je toch niet van hun verwachten dat ze je gaan haten.. of negeren. Neem die liefde praat met hem. Succes ermee mooi gedicht.. Liefs tineke |
|
| Firebolt: | Zaterdag, maart 10, 2001 10:52 |
| Heel begrijpelijk Ron....het is veel makkelijker om iemand los te laten op deze manier.... Een mooi gedicht...!! |
|
| ilona krijgsman: | Zaterdag, maart 10, 2001 09:18 |
| jeetje zeg...ik lees dit toch wel met gemengde gevoelens... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Ron de Leeuw, Cave Canem | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 maart 2001 | ||
| Thema's: | ||