Gespannen zit je op de bank,
en staart voor je uit.
Ik vraag je wat er is,
maar je ogen staren glazig door de ruit.
Gespannen zit je op de bank,
en gedachtes schieten door je hoofd.
Ik vraag je waar je aan denkt,
de stilte klinkt gedoofd.
Gespannen zit je op de bank,
en ik vraag je om jezelf te delen.
Ik zal alles voor je willen doen,
alle pijnen met je willen delen.
Maar gespannen zit je op de bank,
en blijft in jou mysterieuze stilte gehuld.
Ik ga zachtjes naast je zitten,
en weet ik heb een engelen geduld.
Ik zal naast je blijven zitten,
en je steunen door alles wat nog komen gaat.
Leun op mij, en neem toch steun,
en ik wacht op de dag dat je praat.
Auteur: Rimjam | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 02 november 2003 | ||
Thema's: |