Geflitst door de realiteit
Het begint, ik ben ergens mee bezig
en wordt opeens gevoelig voor licht
Al het licht wat in mijn ogen komt
begint te flikkeren, te flitsen
Eerst rustig, dan steeds sneller
De flitsen worden ook steeds feller
Vanuit de hoeken van mijn gezichtsveld
wordt het ook steeds feller
en verkleint het licht
mijn zicht
Het wordt steeds lichter
en de flitsen die de druk veroorzaken,
Worden minder
Het witte heeft iets onrealistisch
Alsof er een sluier van felle witte mist
over het beeld wordt getrokken
en je van alles en iedereen
afschermt
je voelt je ‘vermist’
Het gebeurt heel langzaam
voelt vredig en rustgevend
en tegelijkertijd beangstigend
omdat je wordt afgeschermd
en het geeft je een alleen gevoel
zonder reden,
en zonder doel
Een gevoel van bevrijding
Dat niemand je meer nodig heeft
tegelijkertijd
een groot verdriet
Je hebt niets gezegd,
niets verteld
maar voelt je opgelaten
en emotioneel opengesteld
Je wilt weg
weg van iedereen en alles
weg van de realiteit
alleen
dat is juist wat je bang heeft gemaakt
en waardoor je
geheel door je gevoelens
bent geraakt
Je ziet de vormen niet meer zoals ze zijn
en alles wordt alsmaar feller
stopt
en wordt plots donker
totdat je het gevoel hebt
dat je wordt losgelaten
in het .. “niets”
je voelt je verloren
gepakt door de duisternis
en je zwijgt
Je kan niet spreken
niet luisteren
en niets meer zien
als het zicht terugkomt
wil je weg
weg van alles wat vertrouwd is
want vertrouwen voel je niet meer
je voelt je gesloopt
misleid en beetgenomen
en je hoofd doet zeer
dat gevoel,
dat wil je echt niet meer
Auteur: sorriso promise | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 02 november 2003 | ||
Thema's: |