Een plastic vlinder fladdert rond mijn hoofd
Niet meer dan een vluchtige gedachte
Het licht der realiteit is gedoofd
En ik aan schouw de duisternis in al haar pracht
Een plastic vlinder land op mijn hart
Met de lasten van de wereld op de rug
En ik loop rond met pijn en smart
Kreeg ik mijn oude leventje maar terug
Een plastic vlinder rust in mijn hand
In het vage licht van een bleke maan
Ik laat het diertje rustig doen, want
Net zoals ik zal het eens verder moeten gaan
Een plastic vlinder vliegt naar de zon
Terwijl hij met glunderende kraaloogjes naar me kijkt
Nu zit ik weer alleen, zoals het begon
Toch zwaai ik die vlinder uit tot men hand bezwijkt