Zo zwart...
Er was geluk
Je ogen waren Blauw
Er was geloof
Je ogen waren Groen
Er was verbondenheid
Je ogen waren Bruin
Er was verdriet
Je ogen waren Grijs
Er kwam haat
Je ogen werden Zwart...
Ik wil je mooie ogen zien
Ik wil de kleuren kennen zien
Ik wil ons geluk,
ons geloof,
onze verbondenheid
ja, zelfs ons verdriet
Weer kunnen voelen
weer kunnen beleven
Maar je ogen zijn zo zwart...
*Nienna Lúinwë*
Je ogen waren Blauw
Er was geloof
Je ogen waren Groen
Er was verbondenheid
Je ogen waren Bruin
Er was verdriet
Je ogen waren Grijs
Er kwam haat
Je ogen werden Zwart...
Ik wil je mooie ogen zien
Ik wil de kleuren kennen zien
Ik wil ons geluk,
ons geloof,
onze verbondenheid
ja, zelfs ons verdriet
Weer kunnen voelen
weer kunnen beleven
Maar je ogen zijn zo zwart...
*Nienna Lúinwë*
Reacties op dit gedicht
| Koentje: | Maandag, november 10, 2003 17:54 |
| Ik volg vorige reacties, ik vind t echt heeeel mooi gedicht, knap verwoord, mooie vergelijking, en nog heel veel moed en sterkte he! - knuf - Koentje |
|
| romy kitten: | Vrijdag, november 07, 2003 18:41 |
| hey mooi gedicht joh | |
| Marlies: | Woensdag, november 05, 2003 20:55 |
| Zwart... als de nacht als duisternis als haat. Mooi! Liefs |
|
| davidjen: | Woensdag, november 05, 2003 15:51 |
| dit vind echt echt klasse !! knap geschreven, liefs David |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ikfluister | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2003 | ||
| Thema's: | ||