Zoals Toen...
Zoals toen…
Je armen om me heen.
Je woorden verstrengeld
In het diepst van mijn ziel.
Zoals toen…
Je lippen op de mijne.
Je hart zo dicht bij me
Kloppend voor twee.
Zoals al die jaren…
Zoals nu…
Dagen zijn vergleden
In tijdloze stilte.
Zoals nu…
Jij die er nog bent,
Maar toch niet meer…
Zoals toen.
Die tijd…
Die keert nooit weer.
Reacties op dit gedicht
| Oorlam: | Donderdag, november 06, 2003 12:03 |
| triestig, maar geschreven vol nostalgie, mooi in al zijn eenvoud! | |
| Robski: | Woensdag, november 05, 2003 21:46 |
| Zoals Ana al zegt.. hoop dat het een beetje verlicht.. en de mensen die naar je willen luisteren in deze tijden.. dat het allemaal de pijn iets verzacht.. want dit gevoel is voor velen wel herkenbaar.. Mooi geschreven.. maar dat had ik je al verteld ;) Liefs, Rob |
|
| Ana (stacia): | Woensdag, november 05, 2003 21:08 |
| Afschuwelijk gevoel moet dit zijn ... hoop dat het verwoorden in gedichten een klein % helpt ... liefs ana |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Serenity | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2003 | ||
| Thema's: | ||