anargie in de liefde
Hey waar is de grond gebeleven,
volgens mij is het tijd om te zweven.
Denkend aan jou in een tijd nog ruimte,
zwevend in de zevende hemel.
Liefde, soms vergeet ik hoe mooi het is,
k geloof dat ik je meer dan ooit mis.
Knal land ik op de grond,
bakstenen in me gezicht.
Langzaam loop je weg,
opstaan kan ik niet.
Liefde, soms vergeet ik hoe hard het is,
geen regels en geen wet kom trug alsjeblieft..
volgens mij is het tijd om te zweven.
Denkend aan jou in een tijd nog ruimte,
zwevend in de zevende hemel.
Liefde, soms vergeet ik hoe mooi het is,
k geloof dat ik je meer dan ooit mis.
Knal land ik op de grond,
bakstenen in me gezicht.
Langzaam loop je weg,
opstaan kan ik niet.
Liefde, soms vergeet ik hoe hard het is,
geen regels en geen wet kom trug alsjeblieft..
Reacties op dit gedicht
| de nifter: | Donderdag, november 06, 2003 08:40 |
| anarchie met een g schrijven. veel anarchistischer kan het niet ;P gevoelig gedichtje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: L.P.J. | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2003 | ||
| Thema's: | ||