i j s k o n i n g i n
i j s k o n i n g i n
Saffierblauwe ogen kijken gevoelloos starend in kilte
porseleinen gelaatskleur glimt ijspegels in de nacht
bevroren lippen glimmend met een laagje verzacht
neuriënd haar refrein met volle maan in diepe stilte
Kraakhelder is de verschijning in ‘t eeuwige licht
over sereen witte vlakte glijdt zij geluidloos rond
maakt van water een ijskoude harde ondergrond
zelf met ’n koele blik maakt ze elk wak weer dicht
Haar bewegingen in een trance vol sierlijke elegantie
zet zij warmte om naar kou door wijzen van vingertoppen
aan alle bomen dan enkel nog maar bevroren knoppen
vorst aan top en zonlicht voor eeuwig uit de gratie
Reacties op dit gedicht
| .mica: | Zondag, november 09, 2003 13:11 |
| *denkt in ijzige stilte* | |
| Wheelgranny: | Vrijdag, november 07, 2003 01:51 |
| IJskoud warm beschreven! Dat moet je maar kunnen ! Liefs Wheelgranny |
|
| jolanda vonk: | Donderdag, november 06, 2003 22:18 |
| Ze is ijskoud, maar heel erg mooi! Jolanda | |
Over dit gedicht
| Auteur: aquaangel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 06 november 2003 | ||
| Thema's: | ||