De tranen stromen over mijn wangen
…voor iets……voor niets…………voor helemaal niets…

Die reclame, hij werkte triggerend
Zo overstuur
Buiten mezelf van verwarring en verdriet
Goddank maar van korte duur
Hoe vaak gaat dit nog komen?
Hoelang moet ik dit nog doorstaan?
Wanneer is het dan wel verwerkt?

…Wanneer kan ik het laten gaan?....



Soms dan vraag ik me af
“hoe had je er nu uitgezien?”
Zou je nog steeds zo slim zijn? Nog steeds zo knap, spontaan, lief en vrolijk?

Wie zou je vandaag de dag geweest zijn?

*verdomme*
Waarom is er geen antwoord op?
Waarom heeft het zo moeten zijn?
Waarom jij en waarom zo?

Waarom laat je mijn tranen vloeien van verdriet,
voor onverwerkte herinneringen
en gedachten?

Waarom kun ze niet stoppen, en me laten lachen door het resterende?