...Mijn Lamp...
Het is dat gat,
Dat gat waarin ik steeds weer val
Groot en donker,
Als een lang uitsgestrekt dal
Maar daar sta jij,
Helemaal aan het eind met uitgestoken hand
Verlicht mijn leven,
Maakt mij weer even overal tegen bestand
Dat gat waarin ik steeds weer val
Groot en donker,
Als een lang uitsgestrekt dal
Maar daar sta jij,
Helemaal aan het eind met uitgestoken hand
Verlicht mijn leven,
Maakt mij weer even overal tegen bestand
Reacties op dit gedicht
| Queen759: | Zaterdag, november 08, 2003 12:46 |
| prijs jezelf gelukkig met zo'n hand! Heel mooi geschreven. Kus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ik ben het | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 08 november 2003 | ||
| Thema's: | ||