nacht van kristallen
Kristallen ongebroken
- hoezeer ook nagejaagd -
schitteren in het schijnsel
van de gouden zon en van
de zilveren maan; wachtende
op de nieuwe morgen.
Opnieuw vrijheid herademende.
9 november 1997
- hoezeer ook nagejaagd -
schitteren in het schijnsel
van de gouden zon en van
de zilveren maan; wachtende
op de nieuwe morgen.
Opnieuw vrijheid herademende.
9 november 1997
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, november 09, 2003 10:56 |
| al wat er brak, wat laat het mij na, wat blijft er gebroken in mij toch glinsterend wit van adem dat jij hier uit warmte mij zocht, wie ben ik dan nu na jaren wachtend op een volgende morgen als eerst met mededogen en hopelijk meer. hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wileo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 09 november 2003 | ||
| Thema's: | ||