Deze angst die me bij de keel wil grijpen
Deze onmacht die niet wil verdwijnen
Deze vlam die me blijft achtervolgen
Deze macht houdt zich stiekem verborgen
Dit gezang dat steeds blijft weerklinken
Op deze wonde hoef ik niet langer te hinken
Dit beeld dat niet snel vervaagd
Misschien heb ik wel teveel geklaagd
Dezelfde lucht die anders aanvoelt
Dit bed dat niet langer woelt
Deze nachtegaal die niet alleen ’s nachts zingt
Deze pyjama die niet langer wringt
Dit hart dat sneller zal gaan slaan
Als ik met je mee mag gaan…
Deze jongen die niet meer mort
Deze liefde die stilletjes aan zelf verliefd wordt