Rij
Achter elkaar, in een lange rij
Staan stukje van mijn geluk te wachten
Tot ze een voor een naar binnen mogen
In mijn hoofd te spelen met gedachten
Maar mijn hoofd is niet meer vrij,
Het geluk laat zicht niet meer leiden
En de rij wordt langzaam verbogen,
onoverkomelijk gescheiden
Staan stukje van mijn geluk te wachten
Tot ze een voor een naar binnen mogen
In mijn hoofd te spelen met gedachten
Maar mijn hoofd is niet meer vrij,
Het geluk laat zicht niet meer leiden
En de rij wordt langzaam verbogen,
onoverkomelijk gescheiden
Reacties op dit gedicht
| Caroline van Geel: | Maandag, november 10, 2003 21:23 |
| Misschien sta je net zoals ik in de verkeerde rij! Kus caro | |
| Don Bob: | Maandag, november 10, 2003 18:34 |
| Heel mooi Rimmy!Ik voel hier liefdesverdriet? Helaas kan het zo gaan in de liefde jongen... helaas. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Rimmy | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 november 2003 | ||
| Thema's: | ||