een veld van bladeren...
De bloemen van de zomer,
ik heb ze laten staan.
Heden ruik ik aarde -herfst en rood-,
de zinnelijke kleuren
zijn tot stof vergaan.
In de koude, heerlijk warm,
blik naar binnen/buiten geheld.
- dit moet de reden zijn -
Kwetsbaar heb ik
mijn verhaal verteld.
Hier sta ik klein,
hier sta ik open,
... gans bloot.
De bladeren -m'n bloemenveld-
schild'ren, zachtlang, in terra,
de band tussen
het leven en de dood.
Reacties op dit gedicht
| Diablo: | Donderdag, november 20, 2003 18:33 |
| Geweldig genoten van dit prachtwerk lani! | |
| PeterdB: | Zondag, november 16, 2003 17:05 |
| Geweldig ja; weer heel bijzonder | |
| victor ruhlmann: | Woensdag, november 12, 2003 21:44 |
| Schitterend.Ademloos lees ik de woorden en zie ik de herfst nog mooier worden. | |
| wil melker: | Maandag, november 10, 2003 21:26 |
| Lieve lani, hoe jij de herfst vertaalt naar jouw leven en stemming en omgekeerd .. raakt me zo diep zo kwetsbaar ben je.. Mooi, heel mooi. liefs wil |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lani | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 10 november 2003 | ||
| Thema's: | ||