Zondvloed
Huilen.
Ik kan niet meer
Tranen zijn droog
Mijn ogen een woestijn
Dat blind staart naar
Een punt op de muur
Die ik niet zien kan
Een korreltje in mijn oog
Verdwaalt uit de zandstorm
Die mijn gevoelens zijn
Maar ik vertelde je al
De oases zijn uitgeput
Gebruikt en droog
...doods...
Een traan laten
Ik kan niet meer
De zondvloed is gevallen
40 dagen en 40 nachten
Regende het en schreidde het
De wolken zijn uitgeput
En ik zit op mijn schip
Alleen te water
Te denken, te voelen
Te verhongeren en zo'n dorst
Zou ik nu niet drinken?
Het is verdrinken of overleven,
'k Wil drinken...
Reacties op dit gedicht
| Jannie Hoogendam: | Dinsdag, november 11, 2003 21:21 |
| Het is dat het zo triest is, maar ik vind het een geweldig, sprekend gedicht... Complimenten voor het zo mooi verwoorden van eenzaamheid, verdriet en pijn... Liefs van Jannie |
|
| Janneke Koster-Baas: | Dinsdag, november 11, 2003 12:32 |
| Wat een gevoelig, triest gedicht...sterkte. liefsxxxJanneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tinne Verbeek | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 11 november 2003 | ||
| Thema's: | ||