op een bankje
Ze zaten naast elkaar
op een bankje in de schaduw
Ieders verzonken in hun eigen gedachten.
Hun grijs haar werd nog grijzer.
De wind tekende er een paar rimpels bij.
En zo bleven ze wachten
verzonken in gedachten
tot de dood voorbij kwam.
op een bankje in de schaduw
Ieders verzonken in hun eigen gedachten.
Hun grijs haar werd nog grijzer.
De wind tekende er een paar rimpels bij.
En zo bleven ze wachten
verzonken in gedachten
tot de dood voorbij kwam.
Reacties op dit gedicht
| Oorlam: | Dinsdag, november 11, 2003 13:14 |
| gelukkig kwam de dood enkel voorbij en wachtte nog even, mooi, |
|
