De kille eenzaamheid
En weer komt de kille eenzaamheid,
Haar onherroepelijk tegemoet,
Als een duivel uit haar dromen,
Zijn lichaam verbrand, zijn handen bebloed.
Hij hult haar toekomst in duisternis,
Voedt zich met angst uit haar ziel,
Hij houdt haar in de duivelse greep,
Waaraan ze wederom ten prooi viel.
Maar dit keer kijkt ze hem recht in de ogen,
Want in hoeveel bochten ze zich ook wringt,
Ze weet dat hij haar uiteindelijk,
Hoe dan ook omringt.
Haar onherroepelijk tegemoet,
Als een duivel uit haar dromen,
Zijn lichaam verbrand, zijn handen bebloed.
Hij hult haar toekomst in duisternis,
Voedt zich met angst uit haar ziel,
Hij houdt haar in de duivelse greep,
Waaraan ze wederom ten prooi viel.
Maar dit keer kijkt ze hem recht in de ogen,
Want in hoeveel bochten ze zich ook wringt,
Ze weet dat hij haar uiteindelijk,
Hoe dan ook omringt.
Reacties op dit gedicht
| Leyecide: | Dinsdag, augustus 08, 2006 18:59 |
| wooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooow... ik wil ook zown mooi gedicht maken :O xx | |
| KaRReKe: | Woensdag, november 12, 2003 19:01 |
| Heel mooi geschreven, ook al begrijp ik het niet zo goed.. KaRReKe -XXX- |
|
| Elycia: | Woensdag, november 12, 2003 17:35 |
| heel mooi! zo voel ik mij ook helaas.. kusje elycia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Engeltjuh |  
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 11 november 2003 | ||
| Thema's: | ||