Bij het ruisen van de zee

Zittend in het rulle zand
getwee op het Zeeuwse strand
turend over het zwin naar de golven van de zee
deinen onze gedachten met de golven mee.

Het rulle zand verwarmt ons beiden
als wij onze aandacht aan elkander wijden
reeds grijzend naast de oren
zijn het slechts meeuwen die de rust verstoren

Wij gaan geheel op in elkaar
als ik in haar ogen staar
zie ik de weerspiegeling van de zee
Antjes oogleden deinen met de golven mee.

Die ogen vertellen mij een verhaal
dat zij haalt uit haar foedraal
welk komt vanuit haar hart
daar is dat verhaal gestart.

Zo lees ik in haar ogen over mij, haar vroege merel
jij bent nu reeds jaren mijn stoere kerel
jouw liefde gaf jij mij
steeds was je aan mijn zij.

En al gaan de jaren nu toch tellen
mijn liefde voor jou voel ik steeds wellen
vaak zitten wij zo aan het strand
terwijl zij vertelt, neem ik haar hand

En bij het ruisen van de zee
kus ik haar; mijn lieve fee
zo samen hier aan het zwin
is zij voor mij mijn zeemeermin.
DdJ.



In deze Candlelight Gedichtenserie
berust elke overeenkomst met de naam
in het gedicht op een zekere toevalligheid.