stil verdriet
Angstig kijk ik om me heen
In een klein verlaten hoekje
Heel alleen
Mijn handen beven
Mijn gedachten zweven
Want waar het ooit zonneschijn en warmte was
Staat nu eenzaam een verdorde bloem
In het kille gras
Het helderste blauw maakt nu plaats
Voor het donkerste zwart.
Ook de warme gloed verdwijnt
En het wordt steeds kouder in mijn hart
De grijze regen op het raam zingt een lied
Een lied van pijn, angst
En vooral verdriet
Waarom zou ik verdergaan?
Waarom zou ik recht blijven staan?
Als niemand nog om me geeft
En geen mens in mijn gedachten leeft
Maar toch is er dat tikkeltje hoop
op een troostend hand dat naar me reikt
zodat de eenzaamheid voorgoed verdwijnt.
Stilletjes kruip ik weer in elkaar
Terwijl er even een nieuwe zonnestraal op me schijnt.
In een klein verlaten hoekje
Heel alleen
Mijn handen beven
Mijn gedachten zweven
Want waar het ooit zonneschijn en warmte was
Staat nu eenzaam een verdorde bloem
In het kille gras
Het helderste blauw maakt nu plaats
Voor het donkerste zwart.
Ook de warme gloed verdwijnt
En het wordt steeds kouder in mijn hart
De grijze regen op het raam zingt een lied
Een lied van pijn, angst
En vooral verdriet
Waarom zou ik verdergaan?
Waarom zou ik recht blijven staan?
Als niemand nog om me geeft
En geen mens in mijn gedachten leeft
Maar toch is er dat tikkeltje hoop
op een troostend hand dat naar me reikt
zodat de eenzaamheid voorgoed verdwijnt.
Stilletjes kruip ik weer in elkaar
Terwijl er even een nieuwe zonnestraal op me schijnt.
Reacties op dit gedicht
| Cathje: | Zondag, augustus 15, 2004 15:29 |
| Ik hoop dat je de troostende hand ondertussen gevonden hebt... | |
| *Vaneela*: | Zaterdag, november 22, 2003 17:31 |
| probeer toch terug recht te klimmen , trek je op aan de soms te weinige zonnestraaltjes die je te zien krijgt ...mooi geschreven dikke zoen Evi |
|
| synchrogirl: | Woensdag, november 12, 2003 21:32 |
| er zullen nog veeeeel meer zonnestralen op je schijnen dat zweer ik !! liefs ....Synchrogirl.... |
|
| *Shanti*: | Woensdag, november 12, 2003 19:11 |
| Je mag recht staan omdat jij een uniek mens bent, die recht heeft op haar bestaan. Hoop doet leven! Sterkte, namasté, Shanti |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *zwarte schaduw* | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 12 november 2003 | ||
| Thema's: | ||