Heel teder minnekozen
ik had een wondermooie droom
vol liefde en zonder schroom
ik dwaalde door een heel groot bos
vlijde me meer in het zachte mos
opeens hoorde ik lieflijke muziek
heel speciaal en heel uniek
een stemmetje helder als kristal
zwevend door het bosheelal
weerkaatst tegen de bomen
deed iets in mijn hartje loskomen
het streelde heel zachtjes mijn zinnen
kreeg een gevoel heel intens vanbinnen
mijn lijfje werd één groot verlangen
werd door hemelse gevoelens bevangen
ik wilde heel teder minnekozen
bij de gedachte ging ik even blozen
de klanken kwamen dichterbij
vlijde zich heel innig dicht tegen mij
streelde heel zachtjes mijn huid
ze leken wel een toverfluit
mijn lichaam gloeiend van genot
toen besefte ik, dat is mijn woudgod
hij heeft me laten zweven
mij een mooie droom laten beleven.
Reacties op dit gedicht
| Wheelgranny: | Vrijdag, november 14, 2003 12:18 |
| Een sprookje! Dat je nog maar lang zo mag dromen. Liefs Wheelgranny |
|
| *Shanti*: | Vrijdag, november 14, 2003 08:13 |
| droom lekker verder... leuk! Groetjes, namasté, Shanti |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Claire Aysla | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2003 | ||
| Thema's: | ||