jij stapte heel subtiel in mijn leven,
en je vroeg me geleidelijk steeds meer aan je te geven.

wat je ook maar wilde dat kreeg je voor elkaar,
want voor jou was en bleef ik niet onbereikbaar.

als je het even niet meer aan kon vrolijkte ik je telkens weer op,
als je er een eind aan wilde maken zei ik nee lieverd 'STOP'.

ik gaf je al me liefde,
ik stond altijd voor je klaar.

soms vraag ik me zelf af ben jij dit allemaal wel waard,
want de pijn die ik nu voel,
heb je me ook niet bespaard.

je laat me zo achter met me hart in tweeen gescheurt,
is dit echt het einde?
ik kan niet begrijpen dat mij dit gebeurt.

waarom moest mij dit overkomen,
waarom maak je ze stuk,
al onze mooie toekomst dromen.

ben ik dan niets meer waard?
ik he tenslotte alles voor je gedaan en gelaten,
al mijn liefde voor je opgespaard.

ooooh........ je maak me zo kwaad........ denk dat ik je,
maar voor goed met rust laat.