junkies in mijn straat
Junkies in mijn straat
Acht uur 's morgens, kijk ik vanuit mijn burn out naar buiten
Een bonte mengeling van mensen heeft zich verspreid
Mensen met aktetassen, studenten met rugzakken
Slaperig zijn zij uit hun huizen vertrokken
Mensen met witte gezichten en uitstekende botten
Duizelig zijn zij uit hun portieken gekropen
Om half negen opent de dagopvang
Dan kunnen zij hun eerste shot van de dag kopen
Een verscheidenheid van mensen
Zij lopen langs elkaar, zonder echt te zien
Man in colbert haast zich naar kantoor
Daar kan hij zijn eerste kop koffie drinken
Ik zie met dubbele gevoelens
Ben jaloers, ik ben ziek
Jaloers op hen, hen die zich naar hun werk haasten
Eens hoorde ik bij hen
Boosheid vecht met jaloezie
Ook ik ging voor mijn eerste koffie
zorgen voor de mensen met de uitstekende botten
Dat was mijn werk, mijn geluk
Boos op de junkies in mijn straat
Zij gaven mij een burn out, pakten mijn rugzak af
Mijn zwart-grijze rugzak
doet nu alleen nog dienst voor boodschappen
Zij groeten mij alsof ik nog steeds ik ben
Vertellen hun problemen aan mij
Hun witte gezichten opgeheven naar mijn balkon
Ze blijven roepen, de junkies in mijn straat
Acht uur 's morgens, kijk ik vanuit mijn burn out naar buiten
Een bonte mengeling van mensen heeft zich verspreid
Mensen met aktetassen, studenten met rugzakken
Slaperig zijn zij uit hun huizen vertrokken
Mensen met witte gezichten en uitstekende botten
Duizelig zijn zij uit hun portieken gekropen
Om half negen opent de dagopvang
Dan kunnen zij hun eerste shot van de dag kopen
Een verscheidenheid van mensen
Zij lopen langs elkaar, zonder echt te zien
Man in colbert haast zich naar kantoor
Daar kan hij zijn eerste kop koffie drinken
Ik zie met dubbele gevoelens
Ben jaloers, ik ben ziek
Jaloers op hen, hen die zich naar hun werk haasten
Eens hoorde ik bij hen
Boosheid vecht met jaloezie
Ook ik ging voor mijn eerste koffie
zorgen voor de mensen met de uitstekende botten
Dat was mijn werk, mijn geluk
Boos op de junkies in mijn straat
Zij gaven mij een burn out, pakten mijn rugzak af
Mijn zwart-grijze rugzak
doet nu alleen nog dienst voor boodschappen
Zij groeten mij alsof ik nog steeds ik ben
Vertellen hun problemen aan mij
Hun witte gezichten opgeheven naar mijn balkon
Ze blijven roepen, de junkies in mijn straat
Reacties op dit gedicht
| promise: | Donderdag, november 20, 2003 18:30 |
knuffie! xxx |
|
| de nifter: | Vrijdag, november 14, 2003 15:14 |
| erg jammer wanneer je goed werk doet en daardoor er aan onderdoor gaat. sterkte | |
| Oorlam: | Vrijdag, november 14, 2003 15:09 |
| inderdaad heavy.. grote stimulerende en troostende aai, |
|
| vinkje: | Vrijdag, november 14, 2003 15:07 |
| Zeer heavy gedicht.... Je doet alles zelf in je leven (helaas), een burn out laat je zelf gebeuren door niet goed met jezelf om te gaan. En ook de junkies zijn door eigen keuzes in de rotzooi terecht gekomen. Ik hoop voor zowel jou als de junkies dat jullie eruit komen. Sterkte en liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Caroline van Geel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2003 | ||
| Thema's: | ||