Ik zit te denken hoe het nu met hoe zal gaan..
En ik vraag mij af..
Waar bent u eigenlijk heen gegaan..?
Bij deze vraag word ik even stil..
Dat u nu geen pijn meer heeft, dat is wat ik wil..!
Vaak denk ik nog..
Waarom moest het allemaal zo snel gaan..?
Waarom kon u niet gewoon in ons midden blijven staan..?
Dat kon helaas niet..
Dat doet me nog steeds heel veel verdriet..!
Het is nu al meer dan een half jaar geleden dat u uit ons midden bent gegaan..
En nog.. nog is mijn verdriet over het verlies van u nog niet weg gegaan..
Ik mis u nog steeds zo erg om mij heen..
Ik mis u… ik voel mij alleen..!
Ik mis de grappen die u maakte..
Er was geen 1 keer dat ik niet aan het lachen raakte..!
Soms.. dan was u ook wel heel erg gemeen..
Maar ja.. daar kwam ik altijd wel overheen..
Daar was ik aan gewend..
Koppigheid daar stond u om bekend..
Ik zie veel eigenschappen die u ook altijd had als ik naar mijn vader kijk..
Want in dat betreft zijn hebben jullie veel gelijk..!
Ik ben daarom trots op mijn vader..
Ik ben hem dankbaar voor wat hij allemaal al voor mij heeft gedaan..
Ik heb bewondering in hem hoe goed hij het op pakte toen hij wist dat allebei zijn ouders voor goed uit zijn leven waren gegaan..
Ik wou dat ik u nog een paar dingen uit kon leggen..
Ik wou dat ik u nog een paar dingen kon zeggen..
Maar ja.. Dat wil echt niet meer..
En vanaf nu.. vanaf nu leg ik mij daar bij neer..
Ik hou nog steeds heel erg veel van u oma.. ondanks u er niet meer bent dat moet u weten..
En ik hoop.. dat u dat nooit zal vergeten..!!!

veel liefs Cis..