Waarom voel ik me schuldig als ik me ziek voel?
Is beter worden niet mijn doel?

Waarom voel ik me schuldig als ik een dagje niks doe,
Gewoon lekker lui, en moe?

Waarom voel ik me schuldig als ik uit wil slapen,
Lekker de hele dag wil gapen?

Het is de opvoeding van mijn papa,
Dat is de rede waarom ik zo vroeg naast mijn bed sta.

Niks doen is zonde van de dag,
Oohh, als die ouwe dat eens zag!

Ziek zijn is voor watjes, de mindere onder ons,
Je moet sterk zijn, en er niet bijlopen als een slons.

Ik WEET het is onzin, zo bevestigt mijn vertand,
Maar mijn gevoel is niet uit te schakelen met mijn hand.

Mijn vader(in de penopauze) zijn motto op het moment:
Je leeft maar 1 keer, en regels volgen is niet waarvoor je hier op aard bent.

Al zijn eigen regels gelden niet meer,
Het is voor iedereen een hele ommekeer.

Het hele gezin is uit elkaar,
Alles is anders, maar.....

Eigenlijk weten we dat dit het best is voor ons,
We kunnen doen wat we willen, erbij lopen als een slons.

Alleen is het dat iedereen zijn eigen weg vinden moet,
En dat dat af en toe best zeer doet ;-(