De dageraad vergaan
De dageraad vergaan
toen de dageraad vergaan was
en het licht niet schijnen kon
liep ik met mijn hoofd gebogen
weg van de vergane zon
duisterder dan ooit tevoren
zag ik, 'twas met mij gedaan
heb ik mijn gelaat verstopt en
ben ik droevig weg gegaan
verder dan mijn benen droegen
ging ik zwevend op de wind
zat ik neder op de stenen
heb ik daar de dood bemind
maar de dood kwam niet meteen en
'k riep hem toe, kom haal me op
eind'lijk kwam hij en hij nam me
lachend met zijn zwavelkop
Reacties op dit gedicht
| eef: | Dinsdag, februari 24, 2004 22:58 |
| je nog niet laten opslokken door die zwavelkop, meer gedichten, meer moois! liefs |
|
| vandesande katia: | Zondag, november 16, 2003 10:55 |
| mensen kunnen je niet uit elke situatie redden dood wel |
|
| Evenstar21: | Zaterdag, november 15, 2003 20:46 |
| super gedicht! kuzzzzzzzzzz |
|
| kokkie: | Zaterdag, november 15, 2003 18:02 |
| luciferdoosje stel ik me er bij voor je weet wel welke......heel mooi gedicht... liefs angela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Friedel | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 15 november 2003 | ||
| Thema's: | ||