als een
onomkeerbare misselijkheid
spuwt het je geluk uit
DOORGAAN
galmt als een cimbaal
door je hoofd
je eer
staat op het spel
en zachtjes
vermoord je
je hart
die
STOP
schreeuwde
je weet dat je er later
de vergetelheid over zal vegen
samen met je vrienden
maar waarom
voelt het nu dan
zo slecht?