Liefde is hard als een robijnen trottoir,
slingerend langs de weg om een
eenzaam hart te wijzen waar te gaan.
Liefde is de saffieren rand langs het ravijn
je kunt er over gaan wanneer je
de lichte tred hebt van een verward
roepende met stomheid geslagene: wow,
mijn liefste, mijn liefste, mijn voetpad…
Wat valt er meer over te zeggen?
Liefde is het poreuze van hard rood;
Liefde is het zachte blauw van gesloten steen
de paradox van jouw ogen
en ga zo nog maar door over de liefde:
alle woorden zullen blijken onzin te zijn
en in het niets te schieten.
Sylvia Schrijen: | Vrijdag, november 21, 2003 02:29 |
- 'alle woorden zullen onzin blijken te zijn' - r. 3? - graag meer interpunctie over het gehele gedicht _ De zware verbuigingen maken je uiting indirect. - 'mijn liefste, mijn liefste, mijn pad... wat valt er te zeggen' (omwille van het metrum) - laatste strofe: ook nog metrum aanpassen om je verdriet te kunnen laten doorlopen zonder stokken en stoten |
|
Auteur: Theo van de Wetering | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 15 november 2003 | ||
Thema's: |