ver . binding
Voor woorden
ben ik soms doof,
ben jij soms doof.
In blikken daarentegen,
vrijen we of priemen we
diep als met een degen.
Jij hebt jouw waarheid
en ik de mijne
waar ik in geloof.
De weg die je voor me
uitgetekend had,
het beschutte, door jou
te controleren, pad...
Jij zegt: "Aprés nous, le déluge"
Liever stoot ik m'n hoofd
tegen paal, boom, muur.
Jouw straatstenen
in ruil voor mijn gemoed,
die deal, hij is te duur.
Maar met potten op m'n oren,
zing ik verder de blues;
"Do you know what you did to me?"
Enkel en alleen uit angst dat
wanneer ik ontwaak uit onze roes,
- één stap teveel naar links ofzo -
ik slechts
in doofstomme ogen zie.
Reacties op dit gedicht
| just*me: | Donderdag, maart 31, 2005 14:53 |
| Hij's erg mooi! In eerste instantie trok de titel me aan, hoe kom je daar bij? Ik vind die laatste zin zo mooi... | |
| green eyes !: | Maandag, november 17, 2003 22:53 |
| blijf maar duchtig in die bleu's sfeer hangen,der geniet je meer van dan van al de rest, ver . binding????? wel als onze verbinding maar macheert in t' echt, hallo met zotte mie...wou je tetteren,geen probleem ;) :p liefs & knuffie |
|
| contrôle-freak: | Maandag, november 17, 2003 21:31 |
| ver.binding... Hmmm... ont.binding ofzo? ;o)x |
|
| Oorlam: | Maandag, november 17, 2003 16:46 |
| sterk, lani! | |
| arie: | Maandag, november 17, 2003 16:22 |
| Idd , na ons de zondvloed is wat al te gemakkelijk... Blij maar met beide benen op de grond staan (das veiliger) liefs, Arie |
|
