muis
muis
Soms voel ik mij als een muis
die bij angst wegkruipt
ver weg in mijn eigen huis
aan mijn wonden likkend
met mijn staartje in de val
't gevoel nog steeds verstikkend
Soms ben ik nog steeds een muis
veilig in mijn holletje gekropen
nog steeds ver weg in mijn huis
niemand die aan mij kan komen
geen enkele die me pijn kan doen
de gene die me dan wilt pakken
zal zijn tijd zeker verdoen
Soms voel ik mij als een muis
die bij angst wegkruipt
ver weg in mijn eigen huis
aan mijn wonden likkend
met mijn staartje in de val
't gevoel nog steeds verstikkend
Soms ben ik nog steeds een muis
veilig in mijn holletje gekropen
nog steeds ver weg in mijn huis
niemand die aan mij kan komen
geen enkele die me pijn kan doen
de gene die me dan wilt pakken
zal zijn tijd zeker verdoen
Reacties op dit gedicht
| vinkje: | Dinsdag, november 18, 2003 17:30 |
| Zeer herkenbaar. Ik ben een vinkje fladder snel weg bij angst of kruip op m'n nestje voor mensen het bangst maar ze krijgen me niet ben klein en brutaal en hoop dat jij ook ziet we komen er uit allemaal! Liefs, |
|
| Wheelgranny: | Dinsdag, november 18, 2003 12:09 |
| Als het wegkruipen zich maar afwissselt met tevoorschijn komen! ;) Liefs Wheelgranny |
|
| jazzzz: | Dinsdag, november 18, 2003 09:42 |
| herkenbaar.. laat niet al het mooie wegnemen door angst, veldmuisje :( liefs, |
|
| de nifter: | Dinsdag, november 18, 2003 08:33 |
| maar ook niemand om plezier aan te beleven? | |
Over dit gedicht
| Auteur: veldmuisje | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 18 november 2003 | ||
| Thema's: | ||