05:00

05:00

Zoals een luidruchtig kleurende paraplu,
verloren, dicht,
op het glimmende trottoir zijn doel mist.

Zoals op elke vroege wandelmorgen
het verregende zicht weg mot,
de blik al dromend op de grond rust.

Zoals de eerste lege bus voorbij spat,
plotseling, te vroeg,
haar lampen sferen ver dampen.

Zoals dat zat zit door geler nat
wordt de mijmering benut,
steekt zo snel, beschut, een ander op.

Het moet van het scherm daar druipen.

Geschreven door

-illusie-

Reacties op dit gedicht

-illusie- vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Anton van Amerongen:	Dinsdag, november 18, 2003 22:39
Prachtige sfeertekening van een verloren uur, knap gedaan! Groet, Anton

eddy daemen:	Dinsdag, november 18, 2003 16:08
zeer subbiet

Over dit gedicht

Auteur: -illusie-
Gecontroleerd door: Firebolt
Gepubliceerd op: 18 november 2003
Thema's: [Herfst]