Arnaud
het is wat koud,
je handje dat mijn hart
vastgrijpt. alsof het
tast naar leegte
die jij hebt gelaten.
misschien
voel je wel,
dat dit verlaten
klopt tot in m’n keel
per seconde
van slag, als ik
denk aan jou
en niet meer zijn.
het klopt niet, nee
niet jouw hart.
* voor Catherine *
Reacties op dit gedicht
| Stompie: | Donderdag, november 20, 2003 14:02 |
| Ik wil met mijn klompen niet op gevoelige zaken trappen, maar dit is een moeder die rouwt om haar verloren kind. Zelfs al heb je niet bedoeld dát te zeggen, dan nog heb je het voor mij gezegd, hier. Met veel tederheid en gevoeligheid. Catherine's hart bonkt en pompt een leegte, kan wat verloren is niet vullen. Daarom raakt haar verlies ook jou diep. En mij, als lezer. |
|
| jazzzz: | Woensdag, november 19, 2003 09:00 |
| *stil* prachtig! liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pooky | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 19 november 2003 | ||
| Thema's: | ||