onbetreden
weer een tweesprong
ook deze raap ik op
leg de onbetreden kant naar boven
en vervolg mijn weg
soms leg ik mijn wang
op een niet genomen keuze
en droom
je staat daar weer
even hard jezelf te zijn
als toen
dit keer langs de kant
onbereikbaar
maar
ik haal een oude boven
blaas erover
en plaats voor de eerste keer
eentje terug
het past niet
even sta ik stil
kijk verward
hoe de onbetreden kant
verwijtend afbrokkelt
bedolven
onder het gruis van mijn verzameling
vlucht ik
weer een tweesprong
ik breek een stuk af
leg het andere terug
streel het
en loop door
ik kijk nog even weemoedig
over mijn schouder
en hoop angstig
dat het de laatste was
ook deze raap ik op
leg de onbetreden kant naar boven
en vervolg mijn weg
soms leg ik mijn wang
op een niet genomen keuze
en droom
je staat daar weer
even hard jezelf te zijn
als toen
dit keer langs de kant
onbereikbaar
maar
ik haal een oude boven
blaas erover
en plaats voor de eerste keer
eentje terug
het past niet
even sta ik stil
kijk verward
hoe de onbetreden kant
verwijtend afbrokkelt
bedolven
onder het gruis van mijn verzameling
vlucht ik
weer een tweesprong
ik breek een stuk af
leg het andere terug
streel het
en loop door
ik kijk nog even weemoedig
over mijn schouder
en hoop angstig
dat het de laatste was
Reacties op dit gedicht
| Evenstar21: | Donderdag, november 20, 2003 10:21 |
| heel bijzonder, dit gedicht...maar ach...is heel je leven geen tweesprong? kuzzzzzzzz |
|
| sunset: | Donderdag, november 20, 2003 09:16 |
| Je ziet (en voelt) de achterliggende schoonheid, het diepe gevoel, pas na tig maal 'voelend lezen'. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Pavaro | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2003 | ||
| Thema's: | ||