Lentevries
Je draagt de schoenen van een voddeboer
en om je zwakke lijf gespannen
zit een vest, dat voor jou vele mannen
heeft gezien. 't langzaam rafelend velours
verraadt het: je wordt al oud, er luistert
niemand meer, wat je dan ook zegt.
Sterker nog; je zegt niets meer, maar fluistert.
Dan wordt het stil, de nacht is echt.
In de verte valt er regen, langzaam gaat
ze over 't land, en groeit de zomer:
van het zwevend zoemen in een honingraad
tot aan gescharrel in een lover,
vanaf de grond, waarop de regen morst
tot aan de groene kruin van hoge bomen.
Tot de dorre waterkant, alwaar het dorst'
van bladeren, jou aan ziet komen.
Reacties op dit gedicht
| Rani: | Donderdag, april 21, 2005 14:02 |
| Heel mooi.. Love, R. |
|
| Sheena: | Donderdag, november 20, 2003 22:53 |
| ut koren tussen het kaf ... *zucht* ssst laat me ff genieten ... Sheena |
|
| pramodah: | Donderdag, november 20, 2003 16:45 |
| eindelijk terug van weg geweest, op die gedichten zit ik nu al lang te wachten, vloeiend...poetisch... | |
| wil melker: | Donderdag, november 20, 2003 15:02 |
| vanaf de grond, waarop de miezer morst tot aan de groene kruin van hoge bomen teveel regen..anders in een mooi gedicht. leuk je weer te lezen. liefs wil |
|
| wijnand.: | Donderdag, november 20, 2003 13:46 |
| Prachtig stuk poëzie | |
| Oorlam: | Donderdag, november 20, 2003 13:04 |
| sterk!!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Leonenkra | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2003 | ||
| Thema's: | ||