ze noemen het...
ze noemen het gek
ze noemen het ziek
als ik daar zit met rode armen
eenzaam in het portiek
ze noemen het bloed
wat zijn weg vind naar buiten
ze noemen het depressief
mijn manier van uiten
ze hebben er namen voor
alles in mij
mijn gevoelens, mijn gedachten
ook het bloed hoort erbij
ik val maar door
stoppen kan ik niet
het is ook zo makkelijk...
met niemand die het ziet......
*help*
ze noemen het ziek
als ik daar zit met rode armen
eenzaam in het portiek
ze noemen het bloed
wat zijn weg vind naar buiten
ze noemen het depressief
mijn manier van uiten
ze hebben er namen voor
alles in mij
mijn gevoelens, mijn gedachten
ook het bloed hoort erbij
ik val maar door
stoppen kan ik niet
het is ook zo makkelijk...
met niemand die het ziet......
*help*
Reacties op dit gedicht
| Boudaatje: | Donderdag, november 20, 2003 23:02 |
| prachtig dichtie,...betweters zijn er altijd...ze weten altijd iets te zeggen. maar helpen??? sterkte aan jouw leifs Boudaatje |
|
| Oorlam: | Donderdag, november 20, 2003 21:14 |
| triestig maar mooi, een grote aai voor aaj mij konijn van oorlam! |
|
| lia: | Donderdag, november 20, 2003 19:26 |
| erg mooi gedicht.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: traankoe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2003 | ||
| Thema's: | ||